55 rocznica śmierci Reginy Danysz-Fleszarowej

1 lipca 2024 r. mija 55 rocznica śmierci Reginy Danysz-Fleszarowej (1888-1969), wybitnej bibliografki, bibliotekarki i działaczki społecznej.

Po studiach w Zurychu i Paryżu, uzyskała w 1913 r. na Sorbonie stopień doktora nauk przyrodniczych i podjęła pracę naukową w Instytucie Geograficznym Uniwersytetu Lwowskiego, pod kierunkiem prof. Eugeniusza Romera. W 1919 r. rozpoczęła pracę w nowopowstałym Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie – jako organizatorka Biblioteki Instytutu, a następnie przez 20 lat jej kierowniczka. W latach 1928-1930 była wykładowcą geografii fizycznej w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. W 1935 r. została senatorem RP, zabiegała w Sejmie o sprawy bibliotek. Jako organizatorka i pierwsza po wojnie naczelniczka Wydziału Bibliotek w Resorcie Oświaty PKWN, opracowała projekt przyszłej krajowej sieci bibliotecznej. Od 1945 r. pracowała w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie powierzono jej organizację biblioteki i archiwum MSZ oraz Biura Prac Kongresowych. W latach 1951-1958, do przejścia na emeryturę, pracowała w Muzeum Ziemi.

Już w okresie studiów związana była z pracą bibliotekarską. W 1906 r. współpracowała w zorganizowaniu i prowadzeniu Biblioteki Polskiej w Zurychu. Od 1928 r. kierowała Biblioteką Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego w Warszawie, a w 1931 organizowała  bibliotekę i archiwum Muzeum Ziemi.

Prowadziła prace w zakresie bibliografii geologicznej. Opracowała bieżącą Bibliografię geologiczną Polski (od nr 1: 1914-1920 do nr 21: 1948) i Retrospektywną bibliografię geologiczną Polski oraz prac Polaków z zakresu nauki o Ziemi. Cz.1: 1900-1950 (t.1-2); Cz.2: 1750-1900. Pracując w Muzeum Ziemi opracowała Polską bibliografię mineralogiczną za lata 1955-1956 oraz uzupełnienia do lat 1951-1954. Przygotowała też wiele zestawień bibliograficznych z zakresu geografii i geologii. Zostawiła w rękopisie słownik biograficzny geologów polskich.

Przez wiele lat była zaangażowana w prace Polskiego Towarzystwa Geograficznego i Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego.

Od 1928 r. była członkiem Związku Bibliotekarzy Polskich, brała udział w pracach Poradni Bibliotecznej Warszawskiego Koła ZBP. W latach1936-1937, przez dwie kadencje była przewodniczącą Koła Warszawskiego ZBP. Jednocześnie wchodziła w skład Rady ZBP. W czasie wojny ukrywała archiwum Związku Bibliotekarzy Polskich, inicjowała i prowadziła tajne zebrania bibliotekarzy. Była przewodniczącą Zarządu Głównego Związku Bibliotekarzy i Archiwistów Polskich (zrezygnowała z funkcji, ale nie przestała działać). Objęła referat bibliotek ministerialnych i urzędów centralnych, a następnie w latach 1950-1953 referat współpracy z zagranicą. Była też członkiem Prezydium Zarządu Głównego do 1957 r. oraz współzałożycielką  i aktywną działaczką Zespołu Historyczno-Pamiętnikarskiego przy Okręgu Stołecznym SBP.

J.J.